zamącić się

См. также в других словарях:

• zamącić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}mącić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mącić się – zamącić się, zmącić się — {{/stl 13}}{{stl 7}}1. tracić przezroczystość, ulegać zmąceniu, stawać się mętnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po deszczach woda w rzekach się mąci. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} tracić jasność, harmonię, stawać się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zamącić — dk VIa, zamącićcę, zamącićcisz, zamącićmąć, zamącićcił, zamącićcony rzad. zamącać ndk I, zamącićam, zamącićasz, zamącićają, zamącićaj, zamącićał, zamącićany 1. «bełtając, mieszając uczynić mętnym, nieprzezroczystym; wzburzyć, zmącić» Zamącić wodę …   Słownik języka polskiego

• zakłócać – zakłócić [odbierać – odebrać, zatruwać – zatruć, mącić – zamącić, zmącić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}spokój {{/stl 13}}{{stl 7}} wyprowadzać kogoś z równowagi, denerwować, niepokoić kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ostatnie wypadki zakłóciły spokój obywateli. Ilekroć się pojawia, mąci jej spokój. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mącić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, mącićcę, mącićci, mąć, mącićcony {{/stl 8}}– zamącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zmącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, że coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …   Słownik frazeologiczny

• głowa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. głowawie; lm D. głów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część ciała człowieka i większości zwierząt, mieszcząca mózg i narządy zmysłów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Duża, okrągła głowa.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przerwać — dk IX, przerwaćrwę, przerwaćrwiesz, przerwaćrwij, przerwaćał, przerwaćany przerywać ndk I, przerwaćam, przerwaćasz, przerwaćają, przerwaćaj, przerwaćał, przerwaćany 1. «rwąc przepołowić coś, przedzielić na dwie części, rozerwać, zrobić wyrwę w… …   Słownik języka polskiego

• zachmurzyć — dk VIb, zachmurzyćrzę, zachmurzyćrzysz, zachmurzyćchmurz, zachmurzyćrzył, zachmurzyćrzony zachmurzać ndk I, zachmurzyćam, zachmurzyćasz, zachmurzyćają, zachmurzyćaj, zachmurzyćał, zachmurzyćany «pokryć, zasnuć chmurami, chmurą» Zachmurzony… …   Słownik języka polskiego

• szczęście — n I, blm 1. «pomyślny los, pomyślność, powodzenie» Rokowania toczyły się ze zmiennym szczęściem. Coś, ktoś przynosi szczęście. Mieć szczęście do interesów, do pieniędzy. Spróbować w czymś szczęścia. ◊ Dziecko szczęścia «o człowieku, któremu… …   Słownik języka polskiego

• za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego